Dziś w Japonii istnieje 12 tradycyjnych szkół klasycznego pływania, uznanych oficjalnie przez Japońską Federację Pływacką (JASF). Każda ze szkół narodziła się w innym regionie, a jej członkowie doskonalą różne techniki pływackie.
Tokugawowie z Mito
Nasza drużyna od początku pływa technikami szkoły Suifu, której historia ściśle wiąże się z odgałęzieniem klanu Tokugawów sprawującym władzę w Mito, mieście leżącym 100 km na północny wschód od Tokio. Założycielem rodu Tokugawów z Mito był Tokugawa Yorifusa (1603–1661). To podczas jego rządów powstały tam dwie szkoły pływania Suifu – Kamiichi i Shimoichi. Obie czerpały z doświadczeń morskich sił zbrojnych, stworzonych i kierowanych przez ród Kōno na Morzu Wewnętrznym – pomiędzy wyspami Kiusiu, Honsiu i Sikoku.
Przez dziesięciolecia szkoły Kamiichi Suifu i Shimoichi Suifu rozwijały się równolegle. Z czasem znaczenie tej ostatniej osłabło, choć część wykształconych przez nią technik nadal stanowiła istotny element samurajskiego wyszkolenia.
Kōdōkan
Ważnym momentem dla rozwoju szkoły Suifu był rok 1842. To właśnie wtedy Tokugawa Nariaki, dziewiąty władca klanu Mito, założył Kōdōkan – największą szkołę okresu Edo dla dzieci lokalnych władców i samurajów. Do Kōdōkanu przyjmowano chłopców powyżej piętnastego roku życia. Uczono ich medycyny, matematyki, astronomii, historii, muzyki, zasad konfucjanizmu oraz sztuk walki – m.in. suijutsu, sztuki walki w wodzie. W Kōdōkanie trenowano głównie style wykształcone w szkole Kamiichi Suifu. Wykorzystywano do tego należące do niej miejsca treningowe nad rzeką Naka.
Kōdōkan, największa szkoła dla dzieci samurajów w epoce Edo założona w 1841 r. przez Tokugawę Nariakiego. Uczono tu również sztuki walki w wodzie suijutsu (Mito, prefektura Ibaraki). Fot. Piotr Kieżun.
Obie szkoły jeszcze po II wojnie światowej były uważane za odrębne byty. Dziś połączyły się ze sobą tworząc jedną szkołę Suifu z Mito. Jej młodszą siostrą jest szkoła Suifu Ohta z Tokio, założona przez Ohta Sutezo (1827–1892). Ohta, jeden z najbardziej znanych mistrzów japońskiego klasycznego pływania, w 1856 roku został trenerem pływania w akademii wojskowej Kōbusho. W 1878 roku, po zamknięciu akademii na skutek upadku siogunatu, zebrał swoich uczniów i rozpoczął treningi nad tokijską rzeką Sumida, łącząc tradycje różnych szkół klasycznego pływania.
Style szkoły Suifu
Szkoła Suifu skupia się na technikach wykorzystywanych głównie w przeprawach przez rzeki, jeziora i fosy. W odróżnieniu od szkół Kankai, Koike czy Nojima, w których głównym kopnięciem jest kopnięcie żabkarskie (kaeru ashi), szkoła Suifu bazuje na kopnięciu nożycowym aori ashi. Oprócz różnych technik pływania na boku oraz twarzą zwróconą do przodu, adepci Suifu ryū (jap. szkoła, styl) doskonalą techniki przemieszczania się po dnie (kenoshi lub kumo), a także unoszenia się w pionie na wodzie (tachi oyogi).